Kibariye Ah İstanbul

Posted on 16 Ağustos 2009 by admin


    
    
								
				Posted in genel, Semtimizden Videolar			
			 | 
			
					
				Leave a comment
		 | 
		
			


		
		Post navigation

	
		← Previous
		Next →




										
							    
	
	
	
	
	
		
		Bir cevap yazın Cevabı iptal et
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.

 

        		
		

			
				
					Categories
					
							Çevremizden Resimler

	Eski Küçükpazarlılar

	genel

	Güncel Küçükpazarlılar

	Küçükpazar Hikayeleri

	Mesajlar

	Semtimizden Resimler

	Semtimizden Videolar

	TARİHTEN PROFİLLER

	UNUTAMADIĞINIZ ANILARINIZ

					
				
                
                
					Recent Posts
					
						Küçükpazarın eskimez eskileri 
 Zeyrek civarından eski fotoğraflar 
 Mavi'm  Binlerce minareden yükselen ezan sesiyle uyanır İstanbul, Sonra nazlı nazlı yükselen güneşin ışıklarıyla yıkayıp yüzünü Temizler geceden bulaşmış tüm günahları, Nice saltanat görmüş bu yorgun asilzâde Yine de, güler yüzle kucaklar sabahları... Bir tatlı tebessümdür Sarayburnu, Dolmabahçe, Kızkulesi Ve 'günaydın' der, bir boğaziçi esintisi, Hem, huzur mavilerinin en mavisi...  Sonra, vapurlar, metrolar, otobüsler ve banliyolar Uykusuz sararmış benizlerle başlar da, Bir balık-ekmek kokusunda İstanbul'lulaşır gün, Kışın ayazında, yazın sıcak güneşinde, Cami avlularında güvercinler, vapurların ardında martılar, Ve ter kokulu koşuşmalarda insanlar Hep,ekmek peşinde...  İstanbul,İstanbul gibiydi o zamanlar; Gökyüzü mavi,deniz maviydi, İnsanlar,İstanbullu gibiydi. Fıstık çamlı koruları,cumbalı konakları, Sakaların,yoğurtçuların çıngırakları, Yağlı boyalı görkemli köşkleri,dut ağaçlı sokakları, Evlerin güller,karanfiller açan bahçeleri vardı. ...Ve sabahlar,limon kolonyası gibi manolya kokardı... 
 Süleymaniye.Vefa,Küçükpazar...  İstanbul'da evler ahşap birkaç katlı ve cumbalıydı. Pencereler tahta kafesle örülü idi. Kadınların kendilerini göstermemesi için pencerelere kafes yapılırmış. Bu evler büyük bahçeler içindeymiş.Bahçede bazen küçük,tek katlı evler olurmuş. Bahçedeki evler bazen kiraya verilirmiş.2 katlı evin sofasından sokağa çıkılırmış. Daha büyük evlere köşk denirmiş.Bu ahşap evlerin ömrü 80 yılla sınırlı olurmuş.Gelecek kuşaklar yeni mimariler yapsın diye evler ahşaptan olurmuş Tuvaletler evin dışına bahçeye yapılırmış.Bahçede büyük bir kuyu,yemeğin yapıldığı bir ocak... 
 Yollar bozuktu,medeniyet habersizdi mahallemizin susuz çeşme önünden, Biz bilmezdik kimseye haybeden kafa tutmayı, Yürek sahipleri muhtacı bir başına bırakmazdı Vicdanı vardı insanların...Çok eskiden... Ahşap evin şahnişininden mahçup bir ses duyulurdu; Osman hadi yavrum,akşam ezanı oldu... Artık öyle mi ya? Babalar emireri,anneler çocuk, Evlatlar sokaklarda.... O selvi ağaçlarının sessiz sedasız duaları da arş'a karıştı, Apartmanların gölgesindeki tarihi ahşap binalar,gecekondular, Elinde merkebinin yuları,zerzevatçı Hakkı Amcamız da toprak olup gitti İstanbul gibi herkesler lalettayn bir tarih sayfasında şimdi Acıçeşme yokuşunun kamburu düzeldi atılan voltalardan Mahalle çeşmesinin suları akmaz oldu, Külhanbeyleri geçmez oldu Karagümrük’ten Lalenin devri gelmeden bizi terketti,bir şer isyan sonucu... Tahta at arabalarının tekeri sakaların topal bacağı gibi, Troleybüsler Edirnekapı'ya uğramaz oldu... Açıp bak eski İstanbul hatıralarına, Anlattıklarımın maziden bir yaprak olduğunu göreceksin, O gururlu ve mütevekkil insanlar Tozlu sayfalarını süslüyor hayaller şehrinin.... 
 Köşenin başında durup bakarsanız; pencerelerde kırmızı toprak saksılar ve kararmış gaz sandıkları da görürsünüz. Saksılarda al, beyaz, koyu kırmızı sardunya, küpeçiçeği, karanfil. Gaz sandıkları da öbek öbek fesleğenle dolu. Ta köşede bir mor salkım çardağı altında, çevrenin en işlek çeşmesi var. 
 İstanbul ve eski İstanbullular... 1950'lerin ortaları... .Yerler Arnavut kaldırımı... Evler, kimbilir kaç senelik. Artık ayakta durmaktan âciz vaziyette, birbirlerinin üzerine yaslanarak destek almaktalar. Yine de çok asiller... Yaşlı fakat çok güzeller hepsi de... Kimbilir kimlere evsahipliği yaptılar, kaç kuşağa mekân oldular, kaç doğuma, kaç hastalığa, kaç düğüne, kaç ölüme tanıklık ettiler... Ne yağmurlar, karlar, seller, yangınlar, zelzeleler, bayramlar geçirdiler...  Pencereleri delerek dışarı fırlayan eğreti borular ve bacalardan henüz dumanlar tütmediğine göre, mevsim daha sonbaharın başları... İki ahşap evin arasında sıkışıp kalan daracık bahçeden dışarı taşan ağacın yaprakları da henüz dökülmemiş.  Sokaktan geçen araba olmadığı gibi, yol kenarına parkeden dahi yok... Bomboş, sâde, klâsik bir İstanbul ara sokağı... Kaldırımlar bile taşlarla örülerek oluşturulmuş. Asfaltın henüz kentin bağrına kadar sokulamadığı, yalnızca anaarterleri örtmekle yetindiği seneler işte...Tertemiz ruhlar,pırıl pırıl duygular vardı İstanbul'da ... 
 Dostluğun arkadaşlığın her şeyden önde geldiği and içip yeminler edildiği dostluklar arkadaşlıklar vardı İstanbul'da... Büyüğün küçüğe sevgisi ,küçüğün büyüğe saygısı vardı İstanbul'da... Saygının,sevginin,hoşgörünün,nezaketin,kibarlığın ayrı yerleri ve ayrı önemleri vardı.Yaşlılara yer verilir,onlara ayrı bir hürmet vardı İstanbul'da... Sizli,bizli,efendimli konuşulduğu ortamlar bayağı çoktu İstanbul'da... Bir İstanbul hanımefendiliği bir İstanbul delikanlılığı vardı. 
 Mahalle mi kaldı? Ne oyunlar oynardık. Toprağı saksıda değil arsada, bahçede tanırdık. Çevre koruma örgütleri boy göstermemişti henüz. Çünkü çevre vardı. Basketbolu bilmezdik. İstop ve yakartop ile oldu topla ilk tanışmamız. Beton mantarlar yokken sokaklarda, mahalle aralarında minyatür kale maç yapardık. Sokak aralarında Aygaz, patates, soğan çığlıkları yerine yoğurtçunun çıngırağını duyardık. Ezanı hoparlörden dinlemez, dokuz kere düşünmeden söz söylemezdik. Bafra veya Birinci genç kızlığa ve delikanlılığa ilk merhaba idi. Pamuk helvacımız, nane şekercimiz, macuncumuz; hani, şimdi nerede? Koskoca balina küçücük gömlek yakasına nasıl girerdi, anlayamazdık. Çözemezdik sihrini masmavi çivit in bembeyaz çamaşırları yıkamasını. Gramofonlardan sonra pikaplarda dinledik taş plakları. Sonra da kırk beşliklerde Barış Manço'nun Dağlar Dağlar'ını, Cem Karaca'nın Hudey Hudey'ini, Berkant'ın Samanyolu'nu Radyo dinlerdik, ufkumuz gelişirdi. Bilen Şoförün Lastiği'ni bilirdik. Radyo Tiyatrosu, On Altı Soru Bilgi Yarışması, Çek Soruyu Bil Doğruyu vazgeçilmezdi herkes için. Hayat mecmuasında Hikmet Feridun Es ile dünyayı dolaşırdık pasaportsuz, vizesiz. Türkiye'nin 67 il vardı düne kadar. Adana'dan başlayıp, Zonguldak'ta koyardık noktayı. İş Bankası'nın, Emniyet Sandığı'nın kumbaraları ilk tasarruftu bizim için. 
 İstanbul ve eski İstanbullular... 1950'lerin ortaları... .Yerler Arnavut kaldırımı... Evler, kimbilir kaç senelik. Artık ayakta durmaktan âciz vaziyette, birbirlerinin üzerine yaslanarak destek almaktalar. Yine de çok asiller... Yaşlı fakat çok güzeller hepsi de... Kimbilir kimlere evsahipliği yaptılar, kaç kuşağa mekân oldular, kaç doğuma, kaç hastalığa, kaç düğüne, kaç ölüme tanıklık ettiler... Ne yağmurlar, karlar, seller, yangınlar, zelzeleler, bayramlar geçirdiler...  Pencereleri delerek dışarı fırlayan eğreti borular ve bacalardan henüz dumanlar tütmediğine göre, mevsim daha sonbaharın başları... İki ahşap evin arasında sıkışıp kalan daracık bahçeden dışarı taşan ağacın yaprakları da henüz dökülmemiş.  Sokaktan geçen araba olmadığı gibi, yol kenarına parkeden dahi yok... Bomboş, sâde, klâsik bir İstanbul ara sokağı... Kaldırımlar bile taşlarla örülerek oluşturulmuş. Asfaltın henüz kentin bağrına kadar sokulamadığı, yalnızca anaarterleri örtmekle yetindiği seneler işte... 
                     
				
                
                
					Popular Posts
					
												 
						                        
                        
                            Laz Abdullahın hayat hikayesi
                        
 
						                        
                        
                            MİMAR SİNAN İLKÖĞRETİM OKULU MEZUNLARI
                        
 
						                        
                        
                            Abdullah Gözaydın 1951
                        
 
						                        
                        
                            TARİHTE KÜÇÜKPAZARLILAR
                        
 
						                        
                        
                            Küçükpazarlıların Dünyasına Hoş Geldiniz
                        
 
						                        
                        
                            Beyhan Dirlik
                        
 
						                        
                        
                            GÜNÜMÜZÜN TARİHİ KÜÇÜKPAZARLILAR
                        
 
						                        
                        
                            İsmail Toker
                        
 
						                        
                        
                            Aslı ve Saruhan Hünel kardeşler
                        
 
						                        
                        
                            Ressam Mehmet Kanık’bir eser
                        
 
						                                            
				
                
                
					Archives
					
							Eylül 2019
	Mayıs 2019
	Nisan 2019
	Mart 2019
	Şubat 2019
	Ocak 2019
	Aralık 2018
	Ağustos 2018
	Mayıs 2018
	Nisan 2018
	Mart 2018
	Ocak 2018
	Kasım 2017
	Ekim 2017
	Eylül 2017
	Ağustos 2017
	Mayıs 2017
	Nisan 2017
	Ocak 2017
	Aralık 2016
	Kasım 2016
	Eylül 2016
	Temmuz 2016
	Haziran 2016
	Mayıs 2016
	Nisan 2016
	Mart 2016
	Şubat 2016
	Ocak 2016
	Aralık 2015
	Kasım 2015
	Ekim 2015
	Eylül 2015
	Ağustos 2015
	Temmuz 2015
	Nisan 2015
	Mart 2015
	Şubat 2015
	Ekim 2014
	Eylül 2014
	Ağustos 2014
	Temmuz 2014
	Haziran 2014
	Mayıs 2014
	Nisan 2014
	Mart 2014
	Şubat 2014
	Ocak 2014
	Aralık 2013
	Kasım 2013
	Ekim 2013
	Ağustos 2013
	Haziran 2013
	Nisan 2013
	Mart 2013
	Şubat 2013
	Ocak 2013
	Aralık 2012
	Kasım 2012
	Ekim 2012
	Eylül 2012
	Ağustos 2012
	Haziran 2012
	Mayıs 2012
	Nisan 2012
	Mart 2012
	Şubat 2012
	Ocak 2012
	Aralık 2011
	Kasım 2011
	Ağustos 2011
	Temmuz 2011
	Haziran 2011
	Nisan 2011
	Mart 2011
	Şubat 2011
	Ocak 2011
	Aralık 2010
	Kasım 2010
	Ekim 2010
	Eylül 2010
	Ağustos 2010
	Temmuz 2010
	Haziran 2010
	Mayıs 2010
	Nisan 2010
	Mart 2010
	Şubat 2010
	Ocak 2010
	Aralık 2009
	Kasım 2009
	Ekim 2009
	Eylül 2009
	Ağustos 2009
	Temmuz 2009
	Haziran 2009
	Nisan 2009
	Mart 2009
	Şubat 2009

 
        

	
		

			© KÜÇÜKPAZARLIYIZ BİZ