x
KÜÇÜKPAZARLIYIZ BİZ

Main menu

Skip to content
  • Sitemizdeki Videolar
  • Çevremizden Resimler
  • Eski Küçükpazarlılar
  • Küçükpazar Hikayeleri
  • TARİHTEN PROFİLLER
  • İletişim
by ismailtoker
on 13 Şubat 2011
under Çevremizden Resimler, genel, Mesajlar, Semtimizden Resimler
∞ Permalink

ESKİ EVLER 2

Posted on 13 Şubat 2011 by ismailtoker

Sharing is caring!

  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Pinterest









Posted in Çevremizden Resimler, genel, Mesajlar, Semtimizden Resimler | Leave a comment |

Post navigation

← Previous
Next →

Bir cevap yazın Cevabı iptal et

Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.

Categories
  • Çevremizden Resimler
  • Eski Küçükpazarlılar
  • genel
  • Güncel Küçükpazarlılar
  • Küçükpazar Hikayeleri
  • Mesajlar
  • Semtimizden Resimler
  • Semtimizden Videolar
  • TARİHTEN PROFİLLER
  • UNUTAMADIĞINIZ ANILARINIZ
Recent Posts
  • Zeyrek civarından eski fotoğraflar
  • Mavi'm Binlerce minareden yükselen ezan sesiyle uyanır İstanbul, Sonra nazlı nazlı yükselen güneşin ışıklarıyla yıkayıp yüzünü Temizler geceden bulaşmış tüm günahları, Nice saltanat görmüş bu yorgun asilzâde Yine de, güler yüzle kucaklar sabahları... Bir tatlı tebessümdür Sarayburnu, Dolmabahçe, Kızkulesi Ve 'günaydın' der, bir boğaziçi esintisi, Hem, huzur mavilerinin en mavisi... Sonra, vapurlar, metrolar, otobüsler ve banliyolar Uykusuz sararmış benizlerle başlar da, Bir balık-ekmek kokusunda İstanbul'lulaşır gün, Kışın ayazında, yazın sıcak güneşinde, Cami avlularında güvercinler, vapurların ardında martılar, Ve ter kokulu koşuşmalarda insanlar Hep,ekmek peşinde... İstanbul,İstanbul gibiydi o zamanlar; Gökyüzü mavi,deniz maviydi, İnsanlar,İstanbullu gibiydi. Fıstık çamlı koruları,cumbalı konakları, Sakaların,yoğurtçuların çıngırakları, Yağlı boyalı görkemli köşkleri,dut ağaçlı sokakları, Evlerin güller,karanfiller açan bahçeleri vardı. ...Ve sabahlar,limon kolonyası gibi manolya kokardı...
  • Süleymaniye.Vefa,Küçükpazar... İstanbul'da evler ahşap birkaç katlı ve cumbalıydı. Pencereler tahta kafesle örülü idi. Kadınların kendilerini göstermemesi için pencerelere kafes yapılırmış. Bu evler büyük bahçeler içindeymiş.Bahçede bazen küçük,tek katlı evler olurmuş. Bahçedeki evler bazen kiraya verilirmiş.2 katlı evin sofasından sokağa çıkılırmış. Daha büyük evlere köşk denirmiş.Bu ahşap evlerin ömrü 80 yılla sınırlı olurmuş.Gelecek kuşaklar yeni mimariler yapsın diye evler ahşaptan olurmuş Tuvaletler evin dışına bahçeye yapılırmış.Bahçede büyük bir kuyu,yemeğin yapıldığı bir ocak...
  • Yollar bozuktu,medeniyet habersizdi mahallemizin susuz çeşme önünden, Biz bilmezdik kimseye haybeden kafa tutmayı, Yürek sahipleri muhtacı bir başına bırakmazdı Vicdanı vardı insanların...Çok eskiden... Ahşap evin şahnişininden mahçup bir ses duyulurdu; Osman hadi yavrum,akşam ezanı oldu... Artık öyle mi ya? Babalar emireri,anneler çocuk, Evlatlar sokaklarda.... O selvi ağaçlarının sessiz sedasız duaları da arş'a karıştı, Apartmanların gölgesindeki tarihi ahşap binalar,gecekondular, Elinde merkebinin yuları,zerzevatçı Hakkı Amcamız da toprak olup gitti İstanbul gibi herkesler lalettayn bir tarih sayfasında şimdi Acıçeşme yokuşunun kamburu düzeldi atılan voltalardan Mahalle çeşmesinin suları akmaz oldu, Külhanbeyleri geçmez oldu Karagümrük’ten Lalenin devri gelmeden bizi terketti,bir şer isyan sonucu... Tahta at arabalarının tekeri sakaların topal bacağı gibi, Troleybüsler Edirnekapı'ya uğramaz oldu... Açıp bak eski İstanbul hatıralarına, Anlattıklarımın maziden bir yaprak olduğunu göreceksin, O gururlu ve mütevekkil insanlar Tozlu sayfalarını süslüyor hayaller şehrinin....
  • Köşenin başında durup bakarsanız; pencerelerde kırmızı toprak saksılar ve kararmış gaz sandıkları da görürsünüz. Saksılarda al, beyaz, koyu kırmızı sardunya, küpeçiçeği, karanfil. Gaz sandıkları da öbek öbek fesleğenle dolu. Ta köşede bir mor salkım çardağı altında, çevrenin en işlek çeşmesi var.
  • İstanbul ve eski İstanbullular... 1950'lerin ortaları... .Yerler Arnavut kaldırımı... Evler, kimbilir kaç senelik. Artık ayakta durmaktan âciz vaziyette, birbirlerinin üzerine yaslanarak destek almaktalar. Yine de çok asiller... Yaşlı fakat çok güzeller hepsi de... Kimbilir kimlere evsahipliği yaptılar, kaç kuşağa mekân oldular, kaç doğuma, kaç hastalığa, kaç düğüne, kaç ölüme tanıklık ettiler... Ne yağmurlar, karlar, seller, yangınlar, zelzeleler, bayramlar geçirdiler... Pencereleri delerek dışarı fırlayan eğreti borular ve bacalardan henüz dumanlar tütmediğine göre, mevsim daha sonbaharın başları... İki ahşap evin arasında sıkışıp kalan daracık bahçeden dışarı taşan ağacın yaprakları da henüz dökülmemiş. Sokaktan geçen araba olmadığı gibi, yol kenarına parkeden dahi yok... Bomboş, sâde, klâsik bir İstanbul ara sokağı... Kaldırımlar bile taşlarla örülerek oluşturulmuş. Asfaltın henüz kentin bağrına kadar sokulamadığı, yalnızca anaarterleri örtmekle yetindiği seneler işte...Tertemiz ruhlar,pırıl pırıl duygular vardı İstanbul'da ...
  • Dostluğun arkadaşlığın her şeyden önde geldiği and içip yeminler edildiği dostluklar arkadaşlıklar vardı İstanbul'da... Büyüğün küçüğe sevgisi ,küçüğün büyüğe saygısı vardı İstanbul'da... Saygının,sevginin,hoşgörünün,nezaketin,kibarlığın ayrı yerleri ve ayrı önemleri vardı.Yaşlılara yer verilir,onlara ayrı bir hürmet vardı İstanbul'da... Sizli,bizli,efendimli konuşulduğu ortamlar bayağı çoktu İstanbul'da... Bir İstanbul hanımefendiliği bir İstanbul delikanlılığı vardı.
  • Mahalle mi kaldı? Ne oyunlar oynardık. Toprağı saksıda değil arsada, bahçede tanırdık. Çevre koruma örgütleri boy göstermemişti henüz. Çünkü çevre vardı. Basketbolu bilmezdik. İstop ve yakartop ile oldu topla ilk tanışmamız. Beton mantarlar yokken sokaklarda, mahalle aralarında minyatür kale maç yapardık. Sokak aralarında Aygaz, patates, soğan çığlıkları yerine yoğurtçunun çıngırağını duyardık. Ezanı hoparlörden dinlemez, dokuz kere düşünmeden söz söylemezdik. Bafra veya Birinci genç kızlığa ve delikanlılığa ilk merhaba idi. Pamuk helvacımız, nane şekercimiz, macuncumuz; hani, şimdi nerede? Koskoca balina küçücük gömlek yakasına nasıl girerdi, anlayamazdık. Çözemezdik sihrini masmavi çivit in bembeyaz çamaşırları yıkamasını. Gramofonlardan sonra pikaplarda dinledik taş plakları. Sonra da kırk beşliklerde Barış Manço'nun Dağlar Dağlar'ını, Cem Karaca'nın Hudey Hudey'ini, Berkant'ın Samanyolu'nu Radyo dinlerdik, ufkumuz gelişirdi. Bilen Şoförün Lastiği'ni bilirdik. Radyo Tiyatrosu, On Altı Soru Bilgi Yarışması, Çek Soruyu Bil Doğruyu vazgeçilmezdi herkes için. Hayat mecmuasında Hikmet Feridun Es ile dünyayı dolaşırdık pasaportsuz, vizesiz. Türkiye'nin 67 il vardı düne kadar. Adana'dan başlayıp, Zonguldak'ta koyardık noktayı. İş Bankası'nın, Emniyet Sandığı'nın kumbaraları ilk tasarruftu bizim için.
  • İstanbul ve eski İstanbullular... 1950'lerin ortaları... .Yerler Arnavut kaldırımı... Evler, kimbilir kaç senelik. Artık ayakta durmaktan âciz vaziyette, birbirlerinin üzerine yaslanarak destek almaktalar. Yine de çok asiller... Yaşlı fakat çok güzeller hepsi de... Kimbilir kimlere evsahipliği yaptılar, kaç kuşağa mekân oldular, kaç doğuma, kaç hastalığa, kaç düğüne, kaç ölüme tanıklık ettiler... Ne yağmurlar, karlar, seller, yangınlar, zelzeleler, bayramlar geçirdiler... Pencereleri delerek dışarı fırlayan eğreti borular ve bacalardan henüz dumanlar tütmediğine göre, mevsim daha sonbaharın başları... İki ahşap evin arasında sıkışıp kalan daracık bahçeden dışarı taşan ağacın yaprakları da henüz dökülmemiş. Sokaktan geçen araba olmadığı gibi, yol kenarına parkeden dahi yok... Bomboş, sâde, klâsik bir İstanbul ara sokağı... Kaldırımlar bile taşlarla örülerek oluşturulmuş. Asfaltın henüz kentin bağrına kadar sokulamadığı, yalnızca anaarterleri örtmekle yetindiği seneler işte...
  • Müstakil evlerden oluşan sokaklarda belli sayıda insanlar yan yana, bahçeli evlerde sosyal açıdan birbirleriyle daha yakın ve samimi bir yaşam sürerlerken her anı, acıyı ve mutluluğu birbirleriyle paylaşırken birden bire yeni yapılaşmalarla kopmaya başladılar. O samimi ortamların, paylaşımların yer aldığı sokaklar birbirlerine paralel, karşılıklı birer taş orman olma özelliğine büründü. 100 - 150 kişinin yaşadığı sakin sokaklarda birden bire neredeyse bir köy nüfusuna varan konutlarla dolu bir sokakta yaşam başladı. Artık çevremizde yemyeşil bahçeleri olan, çeşit çeşit çiçeklerin yetiştiği evler yerine, önlerinde bir araç yığıntısı, kirlileşme ve gürültüye sebebiyet veren çok katlı apartmanlar ortaya çıktı. Komşuluktan kopan insanlar artık birbirlerine hal hatır sormak yerine, araçlarının park yeri nedeniyle yada çocuklar nedeniyle kavgalar etmeye başladılar. Çok katlı binalarda komşuluk hakları diye bir kavram artık ortadan kayboldu. Birbirlerini rahatsız etmek için adeta yarışan, birbirlerinin haklarına saygı göstermeyen bir topluluk doğdu adeta. Aynı apartmanda oturup daha henüz isimlerini bile bilmedikleri komşulara sahip oldu insanlar. Şimdi yanındaki, altındaki ya da üstündeki komşularını tanımadan, onlara en acil durumlarda yardım için nasıl başvurabileceklerini düşünür oldular.
Popular Posts
  • Laz Abdullahın hayat hikayesi
  • MİMAR SİNAN İLKÖĞRETİM OKULU MEZUNLARI
  • Abdullah Gözaydın 1951
  • TARİHTE KÜÇÜKPAZARLILAR
  • Küçükpazarlıların Dünyasına Hoş Geldiniz
  • Beyhan Dirlik
  • GÜNÜMÜZÜN TARİHİ KÜÇÜKPAZARLILAR
  • İsmail Toker
  • Aslı ve Saruhan Hünel kardeşler
  • Ressam Mehmet Kanık’bir eser
Archives
  • Eylül 2019
  • Mayıs 2019
  • Nisan 2019
  • Mart 2019
  • Şubat 2019
  • Ocak 2019
  • Aralık 2018
  • Ağustos 2018
  • Mayıs 2018
  • Nisan 2018
  • Mart 2018
  • Ocak 2018
  • Kasım 2017
  • Ekim 2017
  • Eylül 2017
  • Ağustos 2017
  • Mayıs 2017
  • Nisan 2017
  • Ocak 2017
  • Aralık 2016
  • Kasım 2016
  • Eylül 2016
  • Temmuz 2016
  • Haziran 2016
  • Mayıs 2016
  • Nisan 2016
  • Mart 2016
  • Şubat 2016
  • Ocak 2016
  • Aralık 2015
  • Kasım 2015
  • Ekim 2015
  • Eylül 2015
  • Ağustos 2015
  • Temmuz 2015
  • Nisan 2015
  • Mart 2015
  • Şubat 2015
  • Ekim 2014
  • Eylül 2014
  • Ağustos 2014
  • Temmuz 2014
  • Haziran 2014
  • Mayıs 2014
  • Nisan 2014
  • Mart 2014
  • Şubat 2014
  • Ocak 2014
  • Aralık 2013
  • Kasım 2013
  • Ekim 2013
  • Ağustos 2013
  • Haziran 2013
  • Nisan 2013
  • Mart 2013
  • Şubat 2013
  • Ocak 2013
  • Aralık 2012
  • Kasım 2012
  • Ekim 2012
  • Eylül 2012
  • Ağustos 2012
  • Haziran 2012
  • Mayıs 2012
  • Nisan 2012
  • Mart 2012
  • Şubat 2012
  • Ocak 2012
  • Aralık 2011
  • Kasım 2011
  • Ağustos 2011
  • Temmuz 2011
  • Haziran 2011
  • Nisan 2011
  • Mart 2011
  • Şubat 2011
  • Ocak 2011
  • Aralık 2010
  • Kasım 2010
  • Ekim 2010
  • Eylül 2010
  • Ağustos 2010
  • Temmuz 2010
  • Haziran 2010
  • Mayıs 2010
  • Nisan 2010
  • Mart 2010
  • Şubat 2010
  • Ocak 2010
  • Aralık 2009
  • Kasım 2009
  • Ekim 2009
  • Eylül 2009
  • Ağustos 2009
  • Temmuz 2009
  • Haziran 2009
  • Nisan 2009
  • Mart 2009
  • Şubat 2009
© KÜÇÜKPAZARLIYIZ BİZ